Rzecz rzeczy nie równa, podobnie ogląd oglądowi.
Jedni wolą wyczytywać w obiektywizmie antysubiektywizm: neutralność opisu, wycofanie mocnego podmiotu, skupienie na szczególe, drobiazgu, obserwacji najprostszych czynności i zdarzeń. Dorzucają do tego rezygnację z uświęconego tradycjami poetyckiego sztafażu powinności i konwencji, nad kaskadę metafor przedkładając formę oszczędną, nierzadko gnomiczną, okrojoną z ozdobników wszelkiego sortu. (…)

Drugim frajdę sprawia wyławianie z obiektywizmu obiektu. Przyglądają się przedmiotom, rzeczom i w ogóle wszystkiemu co nie-ludzkie i nienormatywne w perspektywie antropocentryzmu: czasem po to, by oddać pole tym kłębkom materii, których głos jest słabiej słyszalny, wspomóc je w emancypacyjnych zamiarach, samemu trzymając się z boku; czasem zaś, by włączyć doświadczenie rzeczy w ogólne doświadczanie rzeczywistości. (…)

Jeszcze inni z awangardowym zapałem żądaliby – i przecież żądali – wyjścia poza wiersz, w przestrzeń swobodnego przenikania się języków i komunikatów, gdzie gotowy wyrób tekstowy zostaje przechwycony i wprzęgnięty w system oddziaływania poezji. Nic nie traci jednak na wyrazistości, przeciwnie – pozbawiony oryginalnych przeznaczeń, emancypuje się jako semiofor, skupiający w sobie to, co materialne i przynależące do porządku ekonomicznego oraz to, co symboliczne i odnoszące się do estetyki. Wiersz w takim układzie nie tyle ewokowałby przedmiot, był jego podpórką lub koniem pociągowym, ile cały zamieniałby się w przedmiot, redukując swoje oddziaływanie czysto tekstowe. (…)

A jednak jest coś, co łączy wszystkich beneficjentów obiektywistycznej różnorodności. To przekonanie, że poezja spełnia się w powoływaniu nowych bytów i w tych bytów usamodzielnianiu, że powinna się kierować na zewnątrz takich czy innych podmiotek, podmiotów i osób podmiocich, a nie do wewnątrz ich arcyludzkich spraw, że pisanie z oglądu, nasłuchu i przywęchu daje więcej niż nieskończone reprodukowanie swoich własnych poetyk, trosk i fantazji.

Jakub Kornhauser (ze wstępu do antologii)

Poeci i poetki: Marek Krystian Emanuel Baczewski, Marcin Baran, Stanisław Barańczak, Justyna Bargielska, Kacper Bartczak, Tomasz Bąk, Miron Białoszewski, Miłosz Biedrzycki, Dominik Bielicki, Jacek Bierezin, Jacek Bierut, Maciej Bobula, Joanna Bociąg, Wojciech Bonowicz, Tadeusz Dąbrowski, Sławomir Elsner, Piotr Florczyk, Darek Foks, Konrad Góra, Mariusz Grzebalski, Jacek Gutorow, Julia Hartwig, Zbigniew Herbert, Urszula Honek, Agata Jabłońska, Piotr Janicki, Jerzy Jarniewicz, Ewa Jarocka, Krzysztof Jaworski, Adam Kaczanowski, Tymoteusz Karpowicz, Marzanna Bogumiła Kielar, Barbara Klicka, Agnieszka Kłos, Szczepan Kopyt, Jakub Kornhauser, Julian Kornhauser, Jerzy Kronhold, Robert Król, Ryszard Krynicki, Justyna Kulikowska, Mira Kuś, Małgorzata Lebda, Ewa Lipska, Zbigniew Machej, Natalia Malek, Jadwiga Malina, Karol Maliszewski, Anna Matysiak, Maciej Melecki, Katarzyna Michalczak, Krystyna Miłobędzka, Marcin Mokry, Klara Nowakowska, Bronka Nowicka, Joanna Oparek, Edward Pasewicz, Marta Podgórnik, Tomasz Pułka, Ada Adu Rączka, Maciej Robert, Tadeusz Różewicz, Tomasz Różycki, Marcin Sendecki, Krzysztof Siwczyk, Andrzej Sosnowski, Dariusz Sośnicki, Paweł Stasiewicz, Bartosz Suwiński, Janusz Szuber, Adriana Szymańska, Wisława Szymborska, Anna Świrszczyńska, Teresa Truszkowska, Adam Wiedemann, Witold Wirpsza, Ilona Witkowska, Agnieszka Wolny-Hamkało, Grzegorz Wróblewski, Bohdan Zadura, Adam Zagajewski, Urszula Zajączkowska, Karola Zielińska.

Jakub Kornhauser (1984) – poeta, eseista, tłumacz, redaktor, literaturoznawca. Współzałożyciel i pracownik Ośrodka Badań nad Awangardą przy Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, adiunkt na Wydziale Filologicznym UJ. Opublikował książki poetyckie: „Niebezpieczny paragraf” (2007), „Niejasne istnienia” (2009), „Drożdżownia” (2015), „Dziewięć dni w ścianie” (2019), „Krwotoki i wiewiórki” (2021), „Brzydko tną twoje noże?” (2021), „In amplexu” (2022). Autor i redaktor kilkunastu monografii naukowych, ostatnio „Niebezpieczne krajobrazy. Surrealizm i po surrealizmie” (2022), a także książek eseistycznych, ostatnio „Premie górskie najwyższej kategorii” (2020). Redaktor wielu antologii i opracowań, ostatnio wyboru poezji Mirona Białoszewskiego „Zaskok na uwięzi. Wiersze” (2022) oraz tomu „Równo z prawej. Antologia polskiego poematu prozą” (2022). Przekładał na polski m.in. książki Dumitru Crudu, Gherasima Luki, Henriego Michaux, Gellu Nauma, Miroljuba Todorovicia, ostatnio „kobalt” Claudiu Komartina (2022). Zastępca redaktora naczelnego czasopisma naukowego „Romanica Cracoviensia”, redaktor prowadzący czterech serii wydawniczych (awangarda/rewizje – Wydawnictwo UJ; Rumunia Dzisiaj – Universitas; wunderkamera – Instytut Mikołowski; Najnowsze Literatury Romańskie – scriptum). Laureat Nagrody im. Wisławy Szymborskiej (2016) za „Drożdżownię”, Nagrody Znaczenia (2021) za „Premie górskie najwyższej kategorii”, nominowany do wielu innych nagród (Nagroda Literacka Gdynia – dwukrotnie, Europejski Poeta Wolności, Nagroda Orfeusz). Mieszka w Krakowie.

Autor okładki i koncepcji graficznej: Piotr Zdanowicz

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.