Tomsia Teresa - Kamyki. Elegie i krótkie żale
produkt chwilowo niedostępny
Teresa Tomsia wyznaje w wierszu o Szarym Orfeuszu: „Czuję się winna, że nie dość poznałam”. Przyznanie się do bezradności wobec […]
Teresa Tomsia wyznaje w wierszu o Szarym Orfeuszu: „Czuję się winna, że nie dość poznałam”. Przyznanie się do bezradności wobec tajemnicy bytu nie jest jednak klęską – raczej aktem odwagi otwierającym nowe przestrzenie poznania. Opis łagodnego pejzażu, dającego ukojenie, w przywołanym cytacie z Julii Hartwig, otrzymuje u Tomsi znamienny kontrapunkt: „Nie znajduję dziś pociechy/ w pozdrowieniu Hölderlina”. Motyw podróży realnej i mentalnej (Chwila we wrześniu, Elegia powrotna, Odwiedziny, Pożegnalna wieczerza) odwołuje się do odczuwania świata poprzez ruch, zmienność sytuacji, energię zachwycenia pięknem pejzażu materialnego i duchowego odwiedzanych miejsc, przywoływanych postaci, którymi są autorytety i przyjaciele artyści. Kamyki zwątpienia i epifanie zadziwienia światem poetka rzuca na stos, przypominając: „jesteśmy wszak dziećmi Mowy./ Ona nas wypowiada,/ wyspowiada wypaczając najczulsze znaki,/ gdy skanduje swoje wyuczone hasła”.
Adriana Szymańska
Oczy z kamyków
Mój przyjaciel zjawia się
przed świtem
w płonącym krzewie forsycji
podchodzi pod okna
przykłada twarz do szyby
jaśnieje w kącie oranżerii
Oddycham jak najczulej
by go nie dotknąć
Ostatnio zabrał wszystkie swoje rzeczy
Teraz w ogrodzie płaszcz ma z trawy
oczy z kamyków
Teresa Tomsia, autorka książek poetyckich: Czarne wino (1981), Białe tango (1987), Wieczna rzeka – Der ewige Fluss (1996), Przed pamięcią (2000), Piękniejsze – Schöner – C’est plus beau (2000), Skażona biel (2004), Wątpiąc, idę (2005) i prozy dokumentalizowanej: Dom utracony, dom ocalony (2009). Mieszka w Poznaniu.
| Autor: | Tomsia Teresa |
| Isbn: | ISBN 978-83-62717-19-4 |
| Format: | 13.5 × 21 cm |
| Oprawa: | miękka ze skrzydełkami |
| Liczba stron: | 108 |
| Rok wydania: | 2011 |
| Nr tomu w serii: | 27 |
Podoba Ci się ten artykuł? Podziel się ze znajomymi:
Podobne tytuły
