Jacek Łukasiewicz, ur. w 1934 roku we Lwowie, zm. w 2021 roku we Wrocławiu, krytyk literacki, poeta, historyk literatury. Po ukończeniu liceum ogólnokształcącego w Lesznie studiował w latach 1951-1955 polonistykę na Uniwersytecie Wrocławskim. Debiutował tomem wierszy Moje i twoje (1959), jako krytyk książką Szmaciarze i bohaterowie (1963). W roku 1971 podjął pracę w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego; w roku 2004 przeszedł na emeryturę jako profesor zwyczajny. Opublikował m.in. książki krytycznoliterackie Zagłoba w piekle (1965), Laur i ciało (1971), Oko poematu (1991), Rytm czyli powinność (1993), Jeden dzień w socrealizmie (2006), Kąt widzenia (2019) oraz monograficzne prace o twórczości Mieczysława Jastruna, Adama Mickiewicza, Zbigniewa Herberta, Tadeusza Różewicza, Stanisława Grochowiaka. Wydał kilkanaście książek poetyckich, ostatnio Rytmy jesienne (2014), Wiązania (2018), Cięcia (2020).