25 / 03 / 24

Nagroda Literacka im. Wiesława Kazanieckiego dla Justyny Kulikowskiej

Justyna Kulikowska otrzymała Nagrodę Literacką im. Wiesława Kazanieckiego za tom „Obóz Zabaw” wydany przez Wydawnictwo WBPiCAK w Poznaniu.

22 marca 2024 roku odbyła się uroczystość wręczenia XXXIII Nagrody Literackiej Prezydenta Miasta Białegostoku im. Wiesława Kazaneckiego.

Nagrodą w kategorii najlepsza książka roku zostali ex aequo uhonorowani: Justyna Kulikowska za tomik poezji „Obóz zabaw” i Mikołaj Grynberg za książkę „Jezus umarł w Polsce”.
Joanna Łępicka, autorka „Zeszytu ćwiczeń”, to laureatka tej nagrody w kategorii ogólnopolski poetycki debiut roku.

Wszystkim nagrodzonym serdecznie gratulujemy!

 

okładka książki Justyny Kulikowskiej pt. Obóz zabaw; na okładce widoczna płaskorzeźba przedstawiająca ludzką twarz z brodąJustyna Kulikowska (ur. w 1993 r.) – poetka. Autorka tomów „Hejt i inne bangery” (2018), „Tab_s” (2020) i „gift. z Podlasia” (2021). Laureatka Nagrody im. Kazimiery Iłłakowiczówny (2019), Nagrody Literackiej Prezydenta Miasta Białegostoku im. Wiesława Kazaneckiego (2022) oraz Nagrody Literackiej Gdynia (2022). Mieszka na Podlasiu.

„Obóz zabaw” to czwarta już książka poetycka podlaskiej autorki. W formie poematu z przypisami Kulikowska w nowy sposób mierzy się z tematyką i figurami towarzyszącymi jej pisarskiej drodze od samego początku: zaliczyć do nich można pamięć o doznanej przemocy, doświadczenie biedy i wykluczenia klasowego na poziomie jednostkowej biografii oraz poszukiwanie strategii walki z nimi, spośród których najważniejszą rolę pełni praca nad świadomością językową (od statusu regionalizmów po autotematyzm w pracy twórczej). Tym razem jednak podmiotce udaje się nakreślić plan szerszy, a może po prostu bardziej czytelny – rytm mechanicznych repetycji przerywają więc pieśni oraz historie bohaterek dawnej prowincji, pozory łatwości kobiecego awansu klasowego zderzają się z uznawaniem ich za uzurpację przez klasy panujące, a nawet największym „przyjaciołom ludu” trzeba z kolei wytłumaczyć pewne zasadnicze różnice w doświadczeniu pracy najemnej. W końcu historia Aliny Kabajewej niczym pryzmat rozszczepia wiele wątków każących awans klasowy jako metodę walki z traumą społeczną podać w wątpliwość.

 

Podoba Ci się ten artykuł? Podziel się ze znajomymi: