Seryjne poetki 82
Zapraszamy na kolejne spotkanie z Seryjnymi poetkami, które odbędzie się 11 października 2022 r. w Sali Wielkiej Centrum Kultury ZAMEK w Poznaniu.
Gościnie: Zu Witkowska i Paulina Korzeniewska.
Podczas spotkania zaprezentowane zostaną ostatnio wydane tomiki obu poetek: „Fluid” i „Mniej”.
Prowadzenie: Michalina Cendrowska, Piotr Śliwiński
11 października 2022 r., godzina 19.00, Sala Wielka CK ZAMEK
Bilety: 5 zł
Spotkanie transmitowane także na Facebooku CK Zamek i Zamek Czyta
Organizatorzy: Wydawnictwo WBPiCAK w Poznaniu oraz Centrum Kultury ZAMEK w Poznaniu
Zu Witkowska – urodzona w 1985 roku, poetka, doktorka nauk technicznych (chemia), copywriterka. Mieszka we Wrocławiu. Publikowała m. in. w „Odrze” i „Kursywie”. „Fluid” jest jej debiutem książkowym.
Krnąbrna jest osoba narratorska debiutanckiej książki poetyckiej Zu Witkowskiej. Po pierwsze, bo w ogóle jest. Dwa, że na przestrzeni całego tomu równie często jak dawać wskazówki, ubogacając w preambuły/konteksty niemal każdy zbliżający się tytuł wiersza i sam wiersz, lubi podrzucić mylne tropy i wieść na manowce. Czasami nawet dosłownie – w scenerie ciernistych krzaczorów, odludnych pustkowi. Czasami na „szóste piętro hotelu bez gwiazdek” czy w plenery niemal przewodnikowe, których zagraniczna odmienność wpływać zdaje się przygodnie (choć rozmyślnie) na kształt wierszy. Nade wszystko jednak chodzi we „Fluidzie” nie o ten osobliwy formalnie dialog czy intertekstualny koktajl, co o uwidocznienie miejsc styku wyobraźni i pamięci osoby bohaterskiej (chyba samej Zu); o te strzępki rozmów, od niechcenia jakby rzucone cytaty z piosenek. O płynność, zawieszenie i o miłość albo to, za co ją bierzemy, próbując i rekonstruować ją, i pisać/czytać na nowo, nie uciekając więc także od autotematyzmu. Fluid jest w tym kontekście czymś, co jednocześnie skutecznie maskuje, ale i pozwala rozpoznać się w sferze relacji międzyosobowych jako niewidoczna metafizyczna energia. Krnąbrność, paradoksalność, afirmacja dziwności – wiersze, ponieważ „ostatecznie i tak nie rozmawiamy o tym, / co mamy na myśli”.
Paulina Korzeniewska – poetka, tłumaczka, filolożka angielska, literaturoznawczyni. W 2011 roku za książkę „Usta Vivien Leigh” otrzymała nominację do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius. W 2016 ukazał się jej tom „Pogodna biel dobrego samopoczucia” nagrodzony Lubuskim Wawrzynem Literackim. Pracuje w Instytucie Neofilologii Uniwersytetu Zielonogórskiego.
„Twarda rutyna dobrego samopoczucia”, zdaje się wcale nie być stanem, którego pożąda osoba mówiąca w wierszach z tomu „Mniej” Pauliny Korzeniewskiej. Dlatego też każdy dzienny raport odnotowujący zaburzenia homeostazy persony – czy to przez procesy, których doznaje ciało, czy to przez inne uchwycone fenomeny przemijania – może rozpętać wiersz. Rejestracja takich prywatnych mikroodchyleń staje się okazją do wyrażenia niezgody na fasadowość porządku teatru dnia codziennego, w którego spektaklu ostatecznie „zgnijemy w ziemi / pięknie nasadzonej kwiatami” („Kwiaty”). Ale! autorka w ostatnim wierszu tomu („26”) głosi jednak, że „to książka o miłości / spóźnionej albo pokracznej / ale miłości”.
