Krótkie prozy Macieja Libicha obierają za swój temat codzienność, zwyczajne wydarzenia, spotkania itp., ale też coś jeszcze. Z parteru akcji, faktów czy zrazu błahych okoliczności, całe scenki wjeżdżają raz po raz staroświecką windą na pierwsze piętro refleksji. O! tu już autor, jeśli nie zrobił tego jeszcze na dole, dokleja siebie do obrazka, a obrazek nieco zastyga. Słyszymy głos: coś więc roztrząsa, przypomina sobie – mówi trochę do siebie, a trochę pod oko kamery. Tymczasem piętro zapada się nagle z hukiem i wtem, już na parterze akcji, pierwszy Libich stara się nadal żyć, a drugi, jeszcze nieco zdziwiony, próbuje czmychnąć niepostrzeżenie. Zdwojona dekoracja zostaje nam, czytelniczkom i czytelnikom, podarowana gratis. Autor (ten trzeci?) stawia wysoko kołnierz, gasi lampkę i przypomina teraz postać któregoś pisarza z lat 50. Mechanizm prosty i za każdym razem zaskakująco skuteczny.
Maciej Libich – ur. w 1996 r., krytyk literacki, założyciel i redaktor kwartalnika „Wizje”, doktorant na Uniwersytecie Warszawskim. Laureat Diamentowego Grantu (2019). Współpracuje z „Literaturą na Świecie”, „Polityką” i „Czasem Kultury”. Pisał też dla „Dwutygodnika”, „Gazety Wyborczej”, „Odry”; przestał pisać dla „Twórczości” i „Nowych Książek”. Mieszka w Warszawie.
Autor okładki i koncepcji graficznej: Piotr Zdanowicz
Autor: | Libich Maciej |
Isbn: | ISBN: 978-83-66453-78-4 |
Format: | 11,5 × 17 cm |
Oprawa: | oprawa miękka ze skrzydełkami |
Liczba stron: | 66 |
Rok wydania: | 2022 |
Nr tomu w serii: | 16 |
Patroni medialni: | Czas Kultury, ArtPapier, Fundacja KulturAkcja, kulturaupodstaw.pl, kulturapoznan.pl, Czas Literatury |