Najnowsza książka Tomasza Bąka nosi czytelne znamiona eksperymentu, którego bazę stanowi „Realizm kapitalistyczny” Marka Fishera. Bąk nie tyle jednak, co sugerować mógłby tytuł, ogranicza się do zaznaczania interesujących go fragmentów i spisania notatek na marginesach bazowych esejów, co pisze – nadpisuje – nowe. Wcześniejszy flirt autora „Bailoutu” z językami nauk społecznych w mowie niewiązanej przeradza się w dyskurs. Choć nie do końca. Być może stawką wyższą niż uaktualnienie Fisherowskich syntez (głównie Baudrillarda, Jamesona i Žižka) czy wzbogacenie jego analiz tekstów kultury stało się zasiedlenie owych rozważań przez narratora, bohatera, czytelnika – samego autora – oraz wiążące się z tym uprzystępnienie krytycznego spojrzenia na koniec świata i koniec kapitalizmu.

Tomasz Bąk (ur. w 1991 r.), kolektyw schizofreniczny, autor siedmiu książek z wierszami i jednoaktówki „Katedra” (2019). Laureat Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius w kategorii debiut za tom „Kanada” (2011), Poznańskiej Nagrody Literackiej – Stypendium im. Stanisława Barańczaka za tom „Utylizacja. Pęta miast” (2018), Nagrody Literackiej Gdynia za poemat „Bailout” (2019) i Nagrody Literackiej m. st. Warszawy za tom „O, tu jestem” (2021). Mieszka w Tomaszowie Mazowieckim.

Autor okładki i koncepcji graficznej: Piotr Zdanowicz