Kujawiak

Taniec ten, reprezentatywny dla regionu Kujaw, jest obecny na terenie wschodniej Wielkopolski. Występuje on w specyficznych formach choreotechnicznych – skromnych i „okrojonych” ruchowo. W Kcyni na Pałukach tańczy się go w cyklu tanecznym (chodzony, kujawiak, ksebka). Znany jest też kujawiak stary z Korzyna (pow. Włocławek) oraz kujawiak dworski z Izbicy Kujawskiej (pow. Koło). Kujawiak na Pałukach według najstarszych informatorów był tańczony jako taniec „godny, dostojny – tańczony pod koniec XIX wieku i początkach XX tylko przez gospodarzy i osoby starsze”.

Kujawiak, mimo swojego wiejskiego rodowodu, doczekał się pod koniec XIX w. obecności w salonach dworskich jako taniec towarzyski na balach. Pod wpływem dworskiej etykiety nie zatracił jednak przynależnych mu specyficznych cech ruchowych i jako ostatni został zaliczony w poczet tańców narodowych. Zaznaczyć należy, że niemały wpływ na występowanie tego tańca na terenie Wielkopolski miało też zjawisko przenikania kultury między dworem a wsią.

Trzeba jednak powiedzieć, że te formy kujawiaka, które zanotowano na wielkopolskiej wsi, są swoistą adaptacją tego tańca. Jego wykonania są ubogie w formie i występują tylko w niektórych grupach lokalnych.